در جمعی از دوستان گفتم بزرگترین محفلها و مکانهای عرفانی در ایران در دهه 1360 تا 1370 جبهه های جنگ ایران و عراق بود. یکی از دوستان که از رزمندگان همان روزها بود گفت که من واقعا مواردی را از این دیده ام و دیگری می گفت اینها زهد خشک بود و عرفان نبود. از آن رزمنده خواهش کردم اگر که می شود یک نمونه از آنچه دیده برایمان بین کند و او چنین نوشت: