طرح واره ی نگاه دکتر محمّدرضا شفیعی کدکنی به عرفان، به مناسبت زادروز استاد همشهری
کسانی که با تحقیق در متون عرفانی اندک آشنایی داشته و در این ساحت نفس کشیده باشند، نیک می دانند که تحلیل تئوریک عرفان، پس از نگاشته های دکتر شفیعی کدکنی دستخوش تحوّلی بزرگ شده است.
دلیل این ادّعا نیز می تواند تعریفی نوین باشد که استاد از مفهوم عرفان به دست داده است. بی گمان؛ تعریف ایشان نیز همانند هر تعریف دیگری از هر مقوله ای که توسّط دیگران ارائه می گردد، نقدپذیر است و صد البتّه مزیّتی که نسبت به دیگر تعاریف به ویژه در حوزه ی ادبیّات خوانان و ادبیّات دانان ما دارد،
سنّت گرایی(Traditionalism) نمودار گرایشی است آگاهانه که عده ای در غرب از ابتدای قرن بیستم در برابر با مدرنیته و جهت برون رفت از بحران های ناشی از آن سامان دادند. این جریان با «رنه گنون» فرانسوی آغاز شد و سپس به دست دیگر سنّت گرایان تکمیل گردید. در ایران «سنّت گرایی» با نام سید حسین نصر عجین گشته است.