السَّلام علی الحسین المظلوم الشهید

السَّلام علی أسیر الکربات و قتیل العبرات

درست است که در مکتب سیاسی شیعه ، قله های صبر و استقامتی همچون امام حسن علیه السلام وجود دارد که اقتضای زمانش صبر بود برای رُخ نشان دادن نفاق بر عوام ؛ اما با ظهور و علنی شدن دوباره جهالت ، کفر  ، نفاق و ... امام حسین علیه السلام ، دست به اقدامی زد که جهانیان را تا أبد متحیر و مجذوب خویش ساخت.

      با آنکه این سایت متوجه حوزه عرفان و باطنی گری است ولی در مناسبت ها خواهیم کوشید تا ضمن گرامی داشت آنها مطالبی را که نو یا مغفول باشد مطرح کنیم تا کار تنها به تجلیل و تعظیم ختم نشود و تحلیل و تأثیری را هم شاهد باشیم. در واقع عالم اسلامی بی آنکه در علوم دیگر اسلام هم آشنایی و ورودی داشته باشد درک درستی از یک بعد آن هم نخواهد داشت. یکی از نکته هایی که در زندگی امام حسین (ع) مغفول است مکاتبات سیاسی ایشان با معاویة بن ابی سفیان است. بدون آنکه توضیحی دهم بر این باورم که نامه های زیر برای دوستان نکته هایی نو خواهد داشت؛ تا خدای چه رحمت کند!

     این مطلب برگرفته از مجموع سخنرانی های دکتر سید علی اصغر غروی تحت عناوین؛ پیش زمینه های قیام امام حسین (ع) ـ امت و امامت از منظر قرآن ـ چهار الگوی قرآنی: هابیل و قاین، ابراهیم و حسین است که توسط آقای یاشار تقیان گردآوری شده‌است.

    این ایام اختصاص دارد به ذکر واقعه بزرگی که اگر در تاریخ اسلام رخ نمی داد، بسیاری از سنتهای ایجاد شده توسط پیامبر عظیم الشأن اسلام از بین رفته و یا دستخوش تحریفات سیاسی و اجتماعی می شد. هرچند در برهه‌هایی از تاریخ بهره‌های مفیدی از ذکر این یاد و خاطره گرفته شده است، از جمله در پیروزی انقلاب اسلامی که موجبات انگیزه قیام و شهادت‌طلبی را فراهم آورد، اما به مبانی و اُسُس این واقعه بسیار کم پرداخته شده است.

     اگر شرح التعرف لمذهب اهل التصوف از مستملی بخاری (نیمه اول قرن پنجم) را کهن ترین متن فارسی صوفیانه ی بر جای مانده بدانیم، دومین آن کشف المحجوب از علی بن عثمان جلابی هجویری غزنوی مشهور به داتا گنج بخش (د حدود 470 ق) است. این عالم اهل سنت که عمری به سفر و تعلیم گذراند در همان اثر هنگامی که از صحابه رسول خدا -خدای همه را رحمت کناد- یاد کرده، ذکری از امام حسین -درود خدا بر او باد- داشته است. نکته هایی خوب در گزارش او وجود دارد؛ خدایش بیامرزاد!

این زمین پربلا را نام دشت کربلاست

ای دل بی‌درد آه آسمان سوزت کجاست

این بیابان قتلگاه سید لب تشنه است

ای زبان وقت فغان وی دیده هنگام بکاست

From age to age, on Virtue's age

Shall live the deathless story
دوره به دوره (زمان به زمان) در عصر تقوا و فضیلت؛
زنده باد آن داستان نامُردَنی (و فراموش ناشدنی و از یاد نرفتنی).
His loss remain the Martyr's gain,
His shame the Martyr's glory
آنچه او (حسین ع) از دست داد، بعنوان افتخار آن شهید، جاوید خواهد ماند!
و ستمدیدگی و اندوه او نیز، بسان عظمت و شکوه آن شهید، باقی خواهد ماند!
Till truth shall lie, and Honor die
And time itself be hoary
تا آن زمان که حقیقت نابود گردد،و شرافت بمیرد،
و روزگار، خود نیز پیر و کهن شود.
Arise Husain! arise-
Chief of the Prophet's seed!
برخیز ای حسین! برخیز-
ای سَردودمان نسل پیامبر(ص) !