حقیقت تائو: وحدت یین و یانگ (بخش دوم)
تائو به معنی طریقت یا راه و روش، آیینی فلسفی-عرفانی منسوب به لائوتزو میباشد که اساس آن بر وحدت وجود و نکوهش عقل استوار است و 600 سال قبل از میلاد مسیح در چین شکل گرفت.
حقیقت تائو:1
لائو تزو:«یک از تائو متولد میشود و دو از یک به وجود میآید. سه از دو زاده میشود و همه چیز از سه بهوجود میآید.»
یک یا نهایت بزرگ، نیروی فراگیر و بدون ضد تائوست است که دو، یعنی یین (نیروی منفی) و یانگ (نیروی مثبت) را بهوجود میآورد، همواره یکی از این دو نیرو غلبه مییابد و طبیعت در راه تائو بهپیش میرود؛ ولی از بر همکنش این دو، سه که همان زندگی است شکل میگیرد.
------------------------------
1. تذکر: برای تحلیل و مقایسه تطبیقی به بخش اول از این پست (حقیقت زروان: وحدت خیر و شر) مراجعه شود.
بنابراین بنیان عالم کثرت بر تضاد است و هر نمودی جنبه متناقض خود را دارد؛ ولی وقتی یین و یانگ با هم ترکیب شوند همه چیز در همآهنگی آرامش مییابد. از اینرو در صورت کلی زندگی، نیروهای تائو دوباره به هم میامیزند و زندگی همان تائو و بازگشت به آن حقیقت کلی است؛ که اصل بازگشت یا «فن» نام دارد و این بازگشت همان حرکت تائو یا جنبه پویایی حقیقت است.
در واقع اصل بازگشت، تمایزها را از میان برداشته و وحدت
همه اشیا را در نیرویی فراگیر که همان طریقت یا تائوست نشان میدهد.
منبع: مظاهری سیف، حمیدرضا. (1388)، تجربههای عرفانی در ادیان، قم: مؤسسه بوستان کتاب. ص 80-82.