عرفان خراسان

مولانا در خصوص دوزخ و کافران چنین فرمود:

"این کافران که در کفرند، آخر در رنج کفرند و باز چون نظر می‌کنیم آن رنج هم عین عنایت است، چون او در راحت، کردگار را فراموش می‌کند، پس به رنجش یاد کند.پس دوزخ جای معبد و مسجد کافران است، زیرا که حق را درآن‌جا  یاد کند.

اهل دوزخ در دوزخ خوش‌تر باشند که اندر دنیا؛ زیرا که در دوزخ از حق باخبر باشند و در دنیا بی‌خبرند از حق؛ و چیزی از خبر حق شیرین‌تر نباشد. پس آن‌چه دنیا را آرزو می‌برند برای آن‌ است که عملی کنند تا از مظهر لطف حق باخبر شوند، نه آنکه دنیا خوش‌تر است از دوزخ.

پس دوزخی در راحت، از خدا غافل بود و یاد نمی کرد. در دوزخ شب و روز ذکر خدا کند، چون عالم را و آسمان و زمین و ماه و آفتاب و سیارات را، نیک و بد را برای آن آفریده که یاد او کنند و بندگی او کنند و مسبح او باشند. اکنون چون کافران در راحت نمی کنند و مقصودشان از خلق ذکر اوست، پس در جهنم روند تا ذاکر باشند. اما مؤمنان را رنج حاجت نیست؛ ایشان در این راحت از آن رنج غافل نیستند، و آن رنج را دائماً حاضر می بینند.^{" 1}

"بنا بر آیه 15 سوره رعد و آیه 56 سوره ذاریات، هر که در آسمان و زمین است به طوع و رغبت یا به جبر و کراهت پروردگار عالمیان را سجود می‌کنند، و جن و انس را برای عبادت آفریده‌اند، هرکس به شوق و رغبت به طاعت حق نپردازد و شأن بندگی را فراموش کند، او را به دوزخ آلام و محرومیت دراندازند تا حق را به یاد آورد و تسلیم او شود." ²

با توجه به مطالب فوق و تأمل در آیه "فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ" می‌توان به نتیجه‌ای شگرف رسید که زندگی ما را بیش از پیش زیبا و هدفمند می‌سازد! (نگارنده)

----------------------------

1.       مولانا جلال‌الدین محمد بلخی، فیه ما فیه، به کوشش بدیع الزمان فروزانفر، تهران، انتشارات نگاه، ص 238 و 251.

2.       مولانا جلال‌الدین محمد بلخی، گزیده فیه ما فیه (مقالات مولانا)، به کوشش محی‌الدین الهی قمشه‌ای، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، 361 ص.

-------------------

آیه 15 سوره رعد: وَلِلّهِ یَسْجُدُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ طَوْعًا وَکَرْهًا وَظِلالُهُم بِالْغُدُوِّ وَالآصَالِ.

آیه 56 سوره ذاریات: وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیَعْبُدُونِ.