بیشترین سهم ما از تولیدات فکری غرب در زمینههای مختلف، در غیاب نظام آکادمیک و تولید علم درخور، ناچیز بوده که از رهگذر کوششهای فردی و فرایندهای نامنظم بدون پشتوانههای نظری لازم به دست رسیده است. اغلب آنچه اکنون در دسترس است محصول کوششهایی فردی بوده که بخشی از آن را مفتخرانه «ماجراجوییهای فکری» نامیدهاند، ماجراجوییها و ذوق فردی که گاه با خلاقیتهایی نیز توأم بوده، اما اغلب چون در مقولهی «ماجراجویی» گنجیده، شریطهی خود را نشناخته و مقلدانه و بدون توجه به وضع تاریخی ایران بوده است، به آشفتگی فکر دامن زدهاند.
۰۷ فروردين ۹۶ ، ۲۳:۵۲