شعر زبان حال است ، هنگامیکه آن را با چاشنی عرفان و موسیقی همراه سازیم تأثیرش هزاران بار فزونی یافته ، و در اعماق جان آدمی نفوذ می کند.
موسیقی عرفانی ؛ نواختن بر تارهای فطری وجودی انسان و تهییج آن برای ابراز سِرّ هستی است. روزنه ای به شاهراه حرکت هستی ، بسوی کمال است. زبانی است که هر کس را فراخور معرفتش ، به پرواز در عالم معنا وا می دارد. انسان را با دنیای وسیع و نامحدود خیالی مقدّس ، وارد می سازد.
تلاقی شعر ، عرفان ، موسیقی و هنر ، سنگ بنای موسیقی سنتی ایران است.
۲۵ مهر ۹۳ ، ۱۶:۰۰