عرفان خراسان

   خیلی وقت است که آوازه این مرد در تهران پیچیده است؛ موافقان و مخالفانش از حق نمی گذرند!  جنبه های اندیشگی او را در چند مقاله و گفتگو با هم شاهد بودیم، به نظرم رسید گزارش های زیر تصوری کاملتر از رفتار استاد مصطفی ملکیان در پیش ما خواهد گذاشت؛ باشد که سودمند افتد! داوری با دادار روزگار! شاید قدیسی دیگر در تاریخ ایران پدید آمده باشد! و اما گزارش هایی از شاهدان:

مصاحبه ای مختصر و مفید با استاد ملکیان درباره مکتب تفکیک

هیچ رهایى بدون رهایى جامعه ممکن نیست. (تئودور آدورنو)

۱- چگونه معنویت ممکن است؟ چه کسى معنا را اختراع کرد؟ چه کسى نخستین بار این پرسش را که «آیا زیستن معنایى دارد؟» برسر زبان ها انداخت؟

    امام محمد غزالی (د 505 ق) فتاوایی صوفیانه دارد از آن جمله در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه سالکی دست از تکالیف شرعی برنداشته ولی اعتقادش به آنها سست شده است. غزالی گفته که عبادات را اسراری هست که شناخت همه ی آنها برای انسان مقدور نیست؛ حال اگر سالک بر این باور باشد، عبادتش پذیرفته است و اگر نه، نه!

    سخنرانی جدید استاد منوچهر صدوقی سها درباره تصحیح نسخه خطی را می توانید از طریق لینک زیر با گرفتن کلیدهای Control+S ذخیره کرده یا بشنوید.

انسان، جهان و معنای آن را زیر و رو کرده و جهانی پر تحرک و سیال تر از همه دوران ها آفریده است. قد و قامت آدمیان امروز از هر روز بلندتر است، هر چند که صبر و طاقتشان بدان اندازه پهنا نیافته باشد! 

پاورپوینت زیر را یکی از دوستان با صفایم جناب آقای محمدطاهر خواجوی راد محبت کردند؛ زیباست! خواستم که شما هم داشته باشید.

دریافت

آقای دکتر احمد مظفری جوین (مظفر جوینی؛ زاده به سال 1332) از اساتید ممتاز و با سابقه ی خراسان در رشته زیست شناسی سلولی و مولکولی هستند. از ایشان تا آنجا که می دانیم از سال 1384 تا 1393 شش دفتر شعر با مضامین عرفانی و ادبی از سوی نشر جهانکده در مشهد منتشر شده است.

از باب لطف و مهری که داشتند هدیه برای عرفان خراسان و اهالی آن عنایت فرمودند که دوستان می توانند آن را دریافت کنند.

  صبح سه شنبه، 25 آذر 1393 رونمایی از مجموعه تاریخ شفاهی ایران (عصر پهلوی دوم) در سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران انجام شد. وقتی رسیدم دکتر رضا صالحی امیری ریاست سازمان در حال سخنرانی بودند و اشاراتی داشتند دال بر اهمیت موضوع و اینکه می توان تاریخ شفاهی را به عنوان گونه ای تاریخ نگاری در کنار تاریخ نگاری های توصیفی و تحلیلی در نظر گرفت و این تنها به معنای انجام مصاحبه با مصاحبه شوندگان نیست.

      با آنکه این سایت متوجه حوزه عرفان و باطنی گری است ولی در مناسبت ها خواهیم کوشید تا ضمن گرامی داشت آنها مطالبی را که نو یا مغفول باشد مطرح کنیم تا کار تنها به تجلیل و تعظیم ختم نشود و تحلیل و تأثیری را هم شاهد باشیم. در واقع عالم اسلامی بی آنکه در علوم دیگر اسلام هم آشنایی و ورودی داشته باشد درک درستی از یک بعد آن هم نخواهد داشت. یکی از نکته هایی که در زندگی امام حسین (ع) مغفول است مکاتبات سیاسی ایشان با معاویة بن ابی سفیان است. بدون آنکه توضیحی دهم بر این باورم که نامه های زیر برای دوستان نکته هایی نو خواهد داشت؛ تا خدای چه رحمت کند!

                                                   آنگکور وات (پرستشگاه شهر) کامبوج

   استاد سیدحمیدرضا میرعظیمی از خبرگان حوزوی، عضو هیئت علمی و مدیر گروه دانشگاه تهران از مدرسان با سابقه دروس علوم اسلامی به خصوص فقه و عرفان در تهران هستند. آشنایی بنده با ایشان به سال 1378 تا کنون بر می گردد و در این مدت بخشی کوچک از آموزه ها و تحلیل های ایشان در بنده تأثیری چشمگیر داشته است و از این فرصت استفاده کرده، مواردی از مطالب ایشان را با لطف حق کریم در اینجا طرح خواهیم کرد. محور بحث های ایشان در بسیاری از مسائل عرفان اسلامی این است که عرفان اسلامی در قرآن کریم و احادیث ائمه شیعه- درود خدا بر ایشان باد-  سرچشمه گرفته و البته در بسترهای گوناگون زمانی-مکانی تغییرهایی کرده و شناخت این اصل و آن تغییرات موجب آشنایی با این گونه پدیدارها خواهد شد. این یادداشت تحلیلی است موجز بر زاویه ای از بحث ملامتی گری در عرفان و تصوف به معنای عام آن:

 ریشه های شرق شناسی  در غرب به دورانی برمی گردد که در نتیجه شکست مسیحیان در جنگهای صلیبی کشیشان کوشیدند قرآن مجید و برخی از کتب مهم مسلمانان را به زبان لاتین ترجمه کنند. نخستین ترجمه قرآن که با حمایت پطروس واجب التکریم در سال 1143 م انجام شد پر از تحریفات فراوان است. اما این رابطه که با بغض و کینه آغاز شده بود. کم کم با آغاز عصر نوزایی و بعدی روزهای خردورزی و روشنگری و با توجه بیشتر اروپائیان به شرق جلوه دیگری یافت و به محبت و احترامی عمیق بدل گشت با ترجمه گلستان سعدی و غزلیات حافظ نویسندگان آلمانی شدیداً تحت تأثیر قرار گرفتند و لذا گوته به نوشتن دیوان غربی- شرقی پرداخت و شیفتگی خود را به ادبیات فارسی و شرق نشان داد. بانو آنه ماری شیمل (2003-1922) به آخرین نسل از دوستداران و شیفتگان شرق متعلق است. او از جوانی رابطه ای عاشقانه با نثر و عرفان اسلامی داشته است.