حجت‌الاسلام و المسلمین رسول جعفریان، مورخ برجسته ایرانی در گفت‌و‌گو با شفقنا، با بیان اینکه ایران هنوز وارد دنیای بعد از دنیای قدیم نشده است و هنوز قرن ۵ و ۶ را تکرار می‌کند، برخی مشکلات و ریشه تاریخی بدفهمی‌های موجود در ایران را تشریح کرد و زمان فعلی ایران را قابل مقایسه با دوره پایانی صفویه دانست.

مصاحبه ای مختصر و مفید با استاد ملکیان درباره مکتب تفکیک

 دانشگاه آزاد نیشابور در دهه محرم 1393 از لطف و بیان روحانی ای عزیز و با صفا برخوردارشد. جناب حجة الاسلام محمد زحمتکش نزدیک به هشت سال از شاگردان جلالِ مردم حکمت و عرفان، مرحوم استاد سید جلال الدین آشتیانی بوده اند. جمع دوستانه ای که یکشنبه شب 4 آبان 1393 با حضور ایشان در میان برخی استادان دانشگاه آزاد نیشابور بود غنیمتی شد تا از ایشان درباره استاد مرحوم و نگرش و شیوه و منش ایشان خبری بگیریم تا در اختیار علاقمندان قرار گیرد. از ایشان به خاطر محبت و فروتنی ای که داشتند سپاسگزاریم.

   هفته قبل قرار بود هنرمند توانا شهرام ناظری در هفته فرهنگی نیشابور به این شهر بیایند تا آرام جان خراسانیان و دیگران باشند، مسئولانی چند بی پاسخ و بی گفتگو با این خواست مردمی به توجیهی ناگیرا این را مجاز و ممکن ندانستند. حال آنکه در دنیای امروز این هنر است که مرهم جانهای خسته است و این هنر است که رَحِمِ زاینده ی فرهنگ است. از سوی دیگر چند پُستی که دوستان در اینجا داشتند گفتگویی فرخنده را در نظرها پدید آورد. چون مسئله را تخصصی دیدم و می دانم که مختلفان هر یک بر ساز خود خواهند زد نخواستم که وارد شوم چرا که این بحث تازه نیست و بارها به خصوص در ایران در آن باره سخن گفته شده و البته برخی اندک از تصمیم گیران ندیده اند و نشنوده اند! صمٌ بکم حقوق مردم را نادیده گرفته اند!

 در عرفان یک رابطه پاک بین انسان و خدا وجود دارد که باید در روابط اجتماعی هم ریزش کند/ باید مولانا را به قرون جدید بیاوریم/ ادبیت یک اثر است که آن را از دوره‌های قبل تا به امروز با خود می‌آورد/ از نظر مولانا عالی‌ترین نوع علم، علم قلبی است که عین حقیقت است

زبان دینی عاری از خشونت و سلامت اجتماعی

این سخنرانی بر اساس چند پرسش مطرح شده از سوی دکتر مصطفی معین، رییس موسسۀ رحمان (رشد، حمایت و اندیشه)، در هفتمین نشست سالانه این مؤسسه در روز شنبه، بیست و یک تیرماه ۱۳۹۳ ارائه شده است.

محمد مجتهد شبستری، استاد دانشگاه تهران 

     بخشی از سوالات مطرح شده به این شرح است: «چگونه می‌توان میان تجارب اصیل معنوی با باورها و رفتارهای مشابهی که با عناوین دینی و معنوی ابراز می‌شوند، اما از اصالت و حقیقت برخوردار نیستند تفاوت گذاشت؟ به نظر می‌رسد در این زمینه در جامعه ما، دو افراط وجود دارد؛ یکی نفی هرگونه مشرب معنویت‌گرای متفاوت با گفتمان غالب ایدئولوژیک با برچسب‌هایی همچون کاذب و انحرافی و دیگری تمایل به انواع قشری‌گری، خرافه‌گرایی و گاه خشونت‌ورزی تحت نام دین و معنویت است. مرز میان معنویت مطلوب با دو جریان افراطی کدام است؟ تاثیر این جریان‌های فکری بر سلامت اجتماعی چیست؟»

به گزارش خبرنگار مهر، از منظر سنت گرایی، «سنّت» حقیقت یگانه ای است که همیشه بوده و هست. این سنت ازلی، مبدأ همة حقایق است و همة سنّت های زمینی، در واقع تجلیّات این سنّت آسمانی، ثابت و ازلی بوده و با آن مرتبط اند. همان گونه که همة وحی ها با «لوگوس» یا «کلمه» که در آغاز وجود داشت و هم جنبه ای از لوگوس کلّی و لوگوس کلّی من حیث هو است، ارتباط دارند.

نصر و کلاً سنّت گرایان سنّت را یک موهبت و امری که منشأ الهی دارد تلقی می کنند. نصر حکمت اسلامی به ویژه حکمت متعالیه را یکی از مصادیق این حکمت خالده می داند. دکتر نصر در آثارش فراوان از شریعت نام برده است و در کتاب های قلب اسلام و جوان مسلمان و دنیای متجدد بر پایبندی به شریعت و مطابقت آن با طریقت و حقیقت تأکید می کند. او بر این نکته اصرار دارد که سنّت گرایی به تمامی سنّت، از فقه گرفته تا عرفان و حکمت احترام می گذارد.

احیای سنت بدون تفکر نمی شود

گفت و گو با دکتر کریم مجتهدی

منوچهر دین پرست

    دکتر کریم مجتهدی، (استاد فلسفه غرب دانشگاه تهران) بیش از 40 سال است که به کار فلسفی مشغول است و توانسته طی این سال ها آثاری را به رشته تحریر درآورد و دانشجویان متعددی را نیز تربیت کرده است. کتاب افکار لایبنیتز دکتر مجتهدی به تازگی منتشر شده و ایشان توانستند سه گانه افکار هگل، کانت و لایبنیتز را به جامعه ایرانی عرضه کنند. این کتاب بهانه یی شد تا با ایشان گفت وگویی کنیم. اما بحث تنها به لایبنیتز اکتفا نکرد و او در میانه بحث تاکید کرد که «اعتقاد به گزینش های درست در جامعه ما وجود ندارد. دانشجوی من اعتقاد ندارد که اگر درست کار کند، کار درستش تشخیص داده می شود. ما لیاقت ها را درست تشخیص نمی دهیم و بر اساس لیاقت ها گزینش نمی کنیم... .»